26 februari

Vrijdag 26 februari 2016, van Koh Pangan naar Koh Tao.
S'ochtends moesten we verzamelen om 11 uur om onze sleutels in te leveren en te ontbijten voor vertrek.. De verlaters waren er niet allemaal.. Alice en Andy waren er en Amanda ook, Diego had gisteren middag al afscheid genomen maar Engeland was er niet!! Ik hoopte echt dat ze nog even zouden komen en gelukkig!!!!!! In een onderbroekje en een deken half om haar bovenlichaam heen geslagen kwam daar Alex naar beneden, gedag zeggend tegen een jongen!!! Hanna was wel voor zover snel aangekleed en Emily had alleen maar een deken om hahaha ze kwamen in stijl afscheid nemen! Alle drie doodziek moe dorstig en herinneringen op halend van wat er gisteren gebeurd was! Ze zijn zo leuk! Kan niet wachten Tot ze naar Nederland komen over anderhalf jaar haha! Ik heb nog net een fototje van Alex kunnen maken op de morning after maar de rest staat niet op mijn camera. Onze taxi kwam er aan dus we vertrokken naar Koh Tao waar ik Irene zou ontmoeten, Irene was een klantje van mij uit de kapsalon! In de taxi had ik nog net wat Wi-Fi van onze accommodatie en toen las ik op Facebook dat Lýnn heen gegaan is... rust in vrede lieve Lýnn en heel veel sterkte aan je nog zo jonge ouders Randy en Debora (voor diegene die dit verhaal nog niet kennen, Randy is een jeugdvriend van mij, was altijd onze buurjongen op de camping. Ze zijn jong ouders geworden van een meisje Lýnn die helaas ziek geboren is. Ze had leukemie en na een kleine 2 jaar heeft ze de strijd opgegeven). Debora heeft de naaste Facebook vrienden iedere dag op de hoogte gehouden in een besloten groep.
Aangekomen met de taxi naar de boot konden we niet naast elkaar zitten (dat kan nooit op die grote schepen als we lange afstanden moeten varen) ik ging toch proberen te slapen en dat lukte heel goed! Totdat ik het laatste kwartiertje van de vaart wakker werd omdat ik moest plassen.. ik moest naar het toilet lopen en ik werd de boot door geschud door de hoge golven! Ik moest mij overal aan vast klampen en ik werd er goed misselijk van! Laatste kwartier duurde zo verschrikkelijk lang!! Ik zou Irene deze middag al zien maar die heb ik moeten afzeggen, ik voelde me echt rot! Overdag weinig gedaan.. beetje op het strand gelegen en s'avonds Irene alsnog gezien! We hadden veel om bij te kletsen!! Aangekomen bij mij hotel, Irene heeft mij met haar vriendinnen afgezet, was de deur van de lobby op slot!! Kon ik het hotel niet in! Na tien minuten zoeken naar een ingang en overwogen te hebben buiten op de bank te slapen ondernam ik nog een laatste actie. Klimmen. Een kleine verdieping omhoog dan zou ik in het trappenhuis zijn. De receptie met bewaking van het andere hotel keek uit op mijn klimplaats... straks denken ze dat ik inbreek... toch hun maar even vragen dan. Die man stuurde mij ondicornor ondicornor! Wat? Nee ik heb al om de hoek geprobeerd, de receptie is dicht. Ondicornor 2! Oh twee keer de hoek om?! Hij liep toch maar met mij mee en inderdaad, Ik moest twee keer de hoek om en daar was de ingang van het trappenhuis!!! Eind goed al goed, ik kon gelukkig gaan slapen!